rank Anlamı, Karşılığı

# A B C Ç D E F G H I İ J K L M N O Ö P Q R S Ş T U Ü V W X Y Z

İngilizce - Türkçe

  • rank
    i. 1. sıra, dizi, saf. 2. ask. rütbe. 3. derece, mertebe, mevki, aşama; makam. f. 1. derecelendirmek, sıraya koymak: The teacher ranks her students according to their grades. Öğretmen öğrencilerini notlarına göre derecelendiriyor. 2. (belirli bir grubun) içinde olmak, (belirli bir gruptan) biri sayılmak: He ranks among the greatest scientists in the world today. Dünyanın en büyük bilim adamlarından biri sayılıyor.
  • rank above
    -den daha yüksek rütbede olmak, rütbece -den üstün olmak.
  • rank below
    (birinden) aşağı bir rütbede olmak.
  • rank next to
    rütbece/mevkice ikinci gelmek.